Verhalende lezing over Eenzaamheid

Deze verhalende lezing gaat niet alleen over ouderen. Eenzaamheid is een gesteldheid die niet alleen voorbehouden is aan ouderen, zoals vaak wordt gedacht, ook jongeren zien zich geconfronteerd met situaties en periodes waarin zij eenzaamheid ervaren. Zeker in de (afgelopen) Corona periode.

Eenzaamheid een probleem

Vaak wordt eenzaamheid als een probleem gezien waar we ‘graag van af willen’ en waarvoor allerlei maatschappelijke oplossingen en initiatieven ontwikkeld worden. Tegelijk is eenzaamheid ook iets wat bij het leven hoort en wat ieder van ons in meerdere of meerdere mate wel herkent.

Innerlijke landschap van Eenzaamheid

Vanuit een meer existentieel oogpunt is eenzaamheid wellicht ook een ingang om ons innerlijk landschap nader te verkennen. Als we bereid zouden zijn om af te dalen en diep en waarlijk te luisteren, naar onszelf en naar elkaar, zodat een schrijnende toestand wellicht ook vruchtbaar kan zijn[1].

[1] Mag je ook eenzaam zijn? T. Jorna.

Want kun je Eenzaamheid wellicht bevrienden? Heeft Eenzaamheid ook een geschenk? En wat als Eenzaamheid een stem had?

Verhalenverteller Pauline Seebregts neemt u mee in deze verhalende lezing

Aan de hand van verhalen, ervaringen en inzichten vanuit de meer filosofische tradities, neemt Pauline Seebregts u mee om dit thema vanuit verschillende invalshoeken nader te bezien. 

Zij maakt voorstellingen met vaak maatschappelijke relevantie voor Zorg en Welzijn. Ook begeleidt ze zondig een nagesprek na de lezing 

Voor Wie?

Deze lezing is vaker gegeven voor organisaties voor zorg en welzijn, buurtcommunities, bibliotheken, kerken, gemeentes, groepen.