Ontstond de schaamte toen Adam zich verborg voor God vanwege zijn naaktheid? Door wiens ogen kijkt de stiefmoeder in de spiegel als ze zich afvraagt wie toch de mooiste, de leukste, de beste en meest perfecte in het land is? Wat ziet Narcissus als hij zich naar zijn spiegelbeeld in de vijver buigt, een weerspiegeling van wie hij kan worden misschien?

Een workshop met grote en kleine verhalen over kijken en bekeken worden, zichtbaar en onzichtbaar zijn, over het geheim van spiegels en sluiers en over de beweging tussen binnen en buiten

Verhalen vertellen betekent naar buiten komen. In hoe en wat we vertellen – én in wat we niet vertellen – spiegelen wie we ten diepste zijn en wat ons verlangen is.

Hoe meer je contact hebt met je binnenkant hoe meer je je gedragen weet in het naar buiten brengen van je (eigen) verhaal. Daarin ontstaat ook de verdieping.

Mogen we zichtbaar worden in wie we zijn, hoe het ook is? Hoe blijf je dan – in de ogen van de ander bij jezelf – en behoed je je eigen ‘heilige ruimte’? Spannende en boeiende vragen om te onderzoeken.

In deze workshop gaan we via oefeningen en het maken en vertellen van verhalen op een creatieve manier hiermee aan de slag.

Vanuit de wereld van de metaforische beelden kijken we naar onszelf. Ook zetten we delen van het verhaal neer in de ruimte om ons er dieper mee te verbinden.