‘Nee, ze heeft geen verhaal. Nee, ze kan ook al geen talent of kwaliteit van zichzelf bedenken’. Ik ben aan het werk met een groep studenten van de Hogeschool. Naar aanleiding van een kwaliteit of talent van zichzelf mogen ze een verhaal maken dat ze kunnen gebruiken in hun beroepspraktijk.
Er is weerstand. Niet alleen bij haar trouwens. Een verhaal vertellen over jezelf is best spannend. Als ze merken dat ze er niet onder uit kunnen, gaan ze toch maar aan de slag.
We inventariseren de gevonden talenten en kwaliteiten. Wat had jij? vraag ik haar. ‘Charismatisch leiderschap’, zegt ze zonder blikken of blozen. Neemt ze me nou in de maling? Ik check even of ik het wel goed heb begrepen. ‘Jazeker’. Maar ze verbreekt meteen het oogcontact. ‘Als ik maar niet hoef te vertellen’, laat ze me zonder woorden weten.
Dan komt ze toch aan de beurt. Ze zucht en neemt een beslissing. Ze gaat recht zitten, haalt adem, zet kracht bij en gaat los. Ze vertelt over haar bijbaan bij Albert Heijn. Hoe onzeker ze daar aan de slag ging. Ze moest van alles leren wat ze nog nooit gedaan had. Dan volgt na een tijdje een evaluatie met de manager. ‘Hoe vindt ze zelf dat het gaat?’ Nou, ze kan hem goed vertellen wat ze nog niet goed doet.
Tot haar verbazing is haar baas juist heel positief over haar. Of ze Senior wil worden. Een poos later volgt een nieuwe evaluatie. Hoe ze zelf vindt dat het gaat? Ook nu weer heeft ze nogal wat kritische noten over zichzelf. Wederom is haar baas behoorlijk positief. ‘Weet je wat jij bent?’, zegt hij. Een charismatische leider!’
Ik geniet van haar. Ze is helemaal tot leven gekomen. Haar gezicht breekt open. Stralende witte tanden. Donkere huid. Haar vlechtjes huppelen om haar hoofd. Ze brengt haar verhaal met kracht en overtuiging, zonder aarzeling en hapering. Ik loop naast haar door de Albert Heijn en ze laat me zien waar ze wel en niet op let als Senior.
Maar dan struikelt ze. Over het woord ‘charismatisch’. Het duurt even voor het er vlot uitkomt. En ja, wat dat woord betekende had ze inderdaad ook al aan de manager moeten vragen. ‘Iemand’, had hij gezegd, ‘die anderen niet beveelt wat ze moeten doen, maar die contact maakt, een goede sfeer creëert waarin anderen graag werken en die zo zorgt dat er gebeurt wat er gedaan moet worden’. Een charismatische leider dus.
Ik herzie ter plekke mijn beeld van charismatisch leiderschap. Ik kan die manager wel zoenen. Tot vandaag was dat Nelson Mandela. Nu is dat die ene Senior bij de Albert Heijn in Amsterdam. Mijn hemel, ik snak naar charismatisch leiders van dit kaliber. De wereld heeft ze meer dan ooit nodig!
Recente reacties